Cebu, Tagbilaran, Dumaguete & Iloilo!

Hallo allemaal!

Wat een titel zeg, ik ben aardig wat plaatsen opgeschoven in de laatste week, haha!

Ik heb vorige week zaterdag de boot genomen van Cebu naar Tagbilaran. Ik was blij dat ik van te voren een kaartje had gekocht, want de boot was afgeladen vol! Om half 9 precies gingen we varen en om half 11 waren we in Tagbilaran. Ik nam een tricycle naar het eiland (waar een brug naartoe is gemaakt) Panglao, op naar Alona Beach! Daar vond ik na wat zoeken een bungalow vlakbij het strand. Heb verder heerlijk op het strand gezeten (waaide wel erg, maar gelukkig geen regen!), boekje gelezen, voor m'n bungalow gezeten, boekje gelezen en 's avonds heerlijk bbq gegeten op het strand!

Zondag 20 aug heb ik hetzelfde gedaan, want het beviel me prima. Ik heb als activiteit vandaag AL m'n was gedaan, ik heb werkelijk m'n hele backpack omgegooid en alles op de hand staan boenen; was wel weer een keer nodig! Verder heerlijk voor de bungalow op m'n veranda gezeten en ook nog het strand op geweest. Het was een lekker rustig dagje, alleen heb ik de heeeeele dag (van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat..) muziek van Whitney Houston, Mariah Carey, Britney Spears, Westlife en Shania Twain aan moeten horen! Arme, arme ik... rotmuziek in het paradijs, hahaha!

Maandag was ik wel weer klaar met uitrusten en ben ik na een laatste ontbijt op het strand terug naar het 'vaste' land (wat eigenlijk niet bestaat in de Filipijnen, maar ok) gegaan. Ik heb bijna een uur op de jeepney gewacht, maar helaas... Hij kwam niet opdagen. En toen bood een jongen met een brommer aan om me naar Tagbilaran te brengen voor 100 pesos (is 1,20 euro), dus ik dacht, okidoki! Ik met m'n backpack achterop, alles ging prima, hij reed best ok... Totdat ik afstapte... De brommer leunde naar rechts, dus ik zette m'n rechterbeen als eerste op de grond om af te stappen, maar toen kwam m'n kuit tegen de uitlaat. Ja, je kan het dus al raden; helemaal verbrand! M'n huid vloog er bijna vanaf! Ahhhh! Of eigenlijk; AUW! Ik rende het hostel in, checkte snel een kamer, gooide m'n backpack neer en ben als een idioot naar het ziekehuis(je) gegaan, want echt, wat deed het branden! En ik had geen idee wat ik er mee aan moest, m'n vel hing letterlijk aan m'n been en ik wil natuurlijk geen vreemde infectie oplopen hier!

Afijn, in dat 'ziekenhuis' sprak niemand Engels, maar gelukkig kwam er een arts (vrouw) en die sprak wel Engels. Ze schreef een recept voor een zalfje dat ik op de wond kan smeren en hopelijk gaat het dan niet ontsteken. Ben het zalfje gaan kopen aan de overkant en heb het erop gesmeerd; fingers crossed! Daarna ben ik naar een mall gegaan met een tricycle, ik dacht, ik moet even bijkomen van de schrik, dus op naar de airco, dat koelt de brandwond tenminste nog een beetje af. Want het bleef maar branden en er bleef maar vocht uitkomen. En dan is het hier ook nog 34 graden buiten! In de mall beetje rondgelopen (zo groot was het niet), gegeten en op internet gezeten. Daarna ben ik naar de bios gegaan, naar de film 'Up'! Het was de goedkoopste bios tot nu toe (80 eurocent) en ondanks dat het een animatiefilm was, heb ik echt in een deuk gelegen! Gelijk die wond weer vergeten gelukkig. 's Avonds in het hostel leerde ik een jongen uit Engeland kennen, Nick, en daar heb ik tot half 1 's nachts mee zitten kletsen onder het genot van een biertje. Wat wel leuk was; hij was ook in Tanzania geweest en hij kon ook een paar woorden Kiswahili, zo grappig!

Dinsdag heb ik ontbeten in het hostel (was gratis!) en ben ik via de tourist info naar het busstation gegaan. Ik wilde de Tarsier aap gaan bekijken, dat is een aapje van 10 cm die z'n hoofd 180 graden kan draaien. Ik nam een jeepney en daarna een habo-habo (= brommer-taxi) en toen was ik bij de Tarsier conservation centre. Daar heb ik 4 aapjes gezien, zo geinig! Daarna weer teruggegaan, nog even op internet gezeten (skype!) en 's avonds heb ik in het hostel zitten lezen. Ik was ook best moe, want ik had niet zo lekker geslapen, omdat ik probeer om niet aan die wond te blijven plakken, maar dat is nog niet zo gemakkelijk!

Woensdag was het tijd voor de Chocolate Hills; daar is Bohol (het eiland waar ik zat) o.a. bekend om. Ik was om 9 uur al in de bus waar ik Carlos en Lea leerde kennen; een stel van 32 en 36 uit Manila. En leuk dat ze waren! Heb echt een top-dag met ze gehad! Spraken zo goed Engels dat ik dacht dat ze uit Amerika kwamen. We namen een lokale bus, dus we deden er 2,5 uur over omdat de bus zo'n 30 kilometer per uur aflegt (hij rijdt wel door, maar hij stopt elke minuut...). De Chocolate Hills waren prachtig! We hebben echt genoten van het uitzicht en daarna namen we een bus naar Loboc. Daar gingen we op een floating restaurant eten; zij waren dit al van plan, en ze vroegen of ik zin had om met ze mee te gaan. Was hartstikke leuk; er was buffet eten (lekker vis!) en er speelde een bandje. Daarna namen we weer een jeepney terug naar Tagbilaran en om half 5 was ik weer in het dorp. Nog even rondgelopen en wat 'boodschappen' gedaan en thuis m'n backpack weer ingepakt.

Want donderdag nam ik de boot van Tagbilaran naar Dumaguete. Nouja, dat dacht ik.. Ik stond op en na het ontbijt nam ik een tricycle naar de haven, en ik dacht nog; het waait best hard vandaag. Kan ook wel kloppen, want er schijnt een typhoon "Isabelle" aan te komen. Maargoed, toch maar naar de haven gegaan. Ik netjes inchecken, wachten... en wachten; boot gecanceled. Ohoh... Wat nu?! Maar er ging wel een boot naar Cebu (ander eiland, maar wel een soort van in de richting), dus ik dacht, dan neem ik die wel. Om half 11 zat ik op de boot (naast een Engelse meid van 36, verder waren er geen toeristen) en schommelen dat we deden! Ik ben gelukkig niet zeeziek geworden, maar het was wel een beetje spannend het eerste stuk. Om half 1 waren we in Cebu en ben ik met Katharine naar de mall gegaan om te lunchen en boeken te kopen. Daarna namen we een taxi naar het busstation en kon ik de bus naar Dumaguete nemen. Ok; misschien kom ik er toch nog! Ik nam afscheid van Katharine en om 3 uur reed de bus weg. Om half 7 gingen we een boot op met bus en al en toen we eindelijk op Negros waren, het eiland waar Dumaguete ligt, dacht ik; wat is hier toch zo anders!?

Nou, ik had het al snel door; er was nergens stroom! Het leek wel Tanzania! Echt bizar, er was niks, maar dan ook niks te zien! Alleen maar schimmen en wat kaarsjes af en toe, het leek wel een spookeiland. Om 8 uur werd ik uit de bus gezet, want we waren op het busstation van Dumaguete. Ik had letterlijk geen idee waar ik was, dus nam een tricycle op zoek naar accomodatie. Het was even zoeken, maar ik had wat gevonden. Gelukkig heb ik altijd m'n zaklamp in m'n handbagage, want nu wist ik weer waarom. Met zaklamp naar de kamer gegaan, tas neergegooid en in het dorp nog even wat gaan eten. Wel heel apart, ik zag echt niks!!! Er kwam wel wat licht van de tricycles en taxi's gelukkig.

Vrijdag (gister) ben ik na een ontbijt meteen naar de tourist info gegaan, want je kan hier dolfijnen kijken in het plaatsje Bais. Dat leek mij wel wat, maar wat bleek; dat had je 3 dagen van te voren moeten boeken. Ok, ik had geen zin om 3 dagen daarop te wachten en dan ook nog met de kans dat de boot gecanceled wordt, vanwege de wind. Dus; tas inpakken en op naar de bus! Om 10 uur zat ik in de bus naar Bacolod. Volgens de tourist info zou die rit 4 uur duren... We deden er 7 uur over! En de laaste 1,5 uur zat er een gezin naast me (er zat gelukkig een gangpad tussen) met 2 ouders en 3 kinderen, die op de vader na, allemaal moesten overgeven! Niet normaal meer!!! Arme mensen, allemaal zo ziek als een hond!

Om 5 uur was ik in Bacolod en nam een jeepney richting de haven. Maar, de jeepney ging toch niet helemaal die kant op, dus moest ik ook nog een stukje met een tricycle. En wat bleek; alle boten waren al weg... Op eentje na en die vertrok meteen, dus ik als een gek een kaartje kopen en ik ren met m'n tas de boot op. De deur ging achter me dicht, ik vond de laatste stoel die er was en voordat ik me realiseerde dat ik wel een beetje op een vreemde boot zat, waren we al vertrokken. We schommelden echt gigantisch, dus ik dacht, ohneee! Weer iedereen ziek! Maar dat viel mee, gelukkig! De boot leek wel uit het jaar nul, oud, roestig, vrij klein en we zaten binnen (want er was geen buiten) en het leek wel een donker hol! En het was er nog warm ook! Maar; er ging een film aan en na een uurtje waren we in Iloilo; boot overleefd!

In Iloilo was het weer zoeken naar accomodatie; dat is nog niet zo gemakkelijk hier, want er zijn niet echt backpackers (of niet veel in ieder geval) en dan zijn er wel hotels, maar die zijn best prijzig. Ik liep het stadje in met de man die naast me zat op de boot en hij ging me helpen zoeken, want hij wilde me niet alleen in de stad achterlaten; een meisje alleen op pad vond hij geen goed idee. Ik dacht; lief, maar zo gaat het al een tijdje hoor, haha! In ieder geval was het wel heel erg aardig van die man, want het duurde bijna 1,5 uur en 3 jeepney ritjes voordat ik op m'n bestemming was; een betaalbare kamer. Ik wilde de man bedanken door een etentje voor hem te betalen, maar dat wilde hij niet... Hij vond gewoon dat dit zijn plicht was en ik viel bijna van m'n stoel; mensen zijn hier echt ZO aardig! En ondertussen was het half 10 en was ik ook bekaf...

Vandaag heb ik geprobeerd uit te slapen, maar na 8 uur was ik toch echt wakker. Ben gaan ontbijten, rond gaan lopen en naar een hele grote mall geweest. Daar heerlijk in de airco gelopen en even bij wat vliegtuig- en bootmaatschappijen langsgegaan voor info. Na de lunch ben ik langzaamaan weer teruggegaan naar het centrum en door naar huis. Morgen ga ik met de bus (en boot, maar da's maar 20 minuten) naar Boracay. Dat schijnt het party-eiland van de Filipijnen te zijn, dus ik ben heel benieuwd wat dat voor mag stellen! Hahaha, ik heb er in ieder geval wel zin in!

En verder;
- zijn er niet zo veel backpackers in de Filipijnen; ik heb er 2 ontmoet in een week tijd, dus dat zegt wel genoeg. Maar ik ontmoet hier wel meer lokale mensen, dat is toch ook wel erg leuk! En die mensen mailen me nog ook en ze smsen om te vragen of alles goed gaat!
- ben ik al maaaaanden op zoek naar de Mac Noodles en heb ik het nu bijna gevonden; in de Filipijnen kun je bij MacDonalds MacSpaghetti eten!
- hebben ze hier in de Filipijnen een 'eigen' KFC genaamd Jollibee, en het is echt mega-populair, want tussen 12 en 2 en tussen 5 en 7 kun je amper binnenkomen zo druk is het. En wat eten de mensen daar? Rijst en fried chicken, hahaha!
- is in tegenstelling tot in alle andere landen van Zuid-Oost Azie niet voetbal de grote sport, maar basketball. Waar je hier ook komt, zelfs in de Chocolate Hills vond ik nog een basketball veld. En ik snap niet dat het zo populair is, want de mensen zijn hartstikke klein hier! Dan moet je wel ECHT goed zijn om raak te gooien ;) !
- zijn er best wat zwervers te vinden in de 'steden' en gister was echt het toppunt. Ik was op zoek naar accomodatie en stond te wachten om de straat over te steken (da's altijd even opletten in Azie...) en ik kijk naar de overkant; staat een groepje jongeren te kletsen en te eten, heel gezellig. Een meisje at een hot dog en het laatste stukje viel op de grond. Komt er een heel klein meisje, ik denk 5 jaar oud, aangerend, in vieze kleerjes, allemaal gescheurd en ze was zo zwart als de straat. Ze pakte het stukje brood op en begon helemaal te springen en te huppelen dat ze dat had 'gekregen' of 'gevonden'. Ik zie wel vaker vreselijke dingen, maar om de een of andere reden werd ik hier ineens heeeeeel erg stil van.. Ik zat een beetje te balen dat ik geen slaapplek kon vinden, en dan zie je dat... Dan hou je wel meteen op met zeuren hoor! Geloof mij!
- ben ik ook hier erg populair. Als ik in een bus zit (in een jeepney moet ik gebukt zitten, anders past het niet, dus dan val ik minder snel op) en we stoppen (heeeeeeel vaak) dan zie je iedereen naar me kijken. En het blijft niet bij kijken, ze gaan ook wijzen, foto's maken, keihard lachen, gillen, roepen... En dan zie je de andere mensen in de bus naar buiten kijken zo van; wat is hier aan de hand?! Totdat ze doorhebben dat het naar mij is en dan trekken ze allemaal zo'n gezicht van; ohja, logisch dat ze dat doen.... Tis geinig, maar soms ook een klein beetje vermoeiend, hahaha!
- zijn de mensen in de winkels in de Filipijnen ook zo bizar aardig dat ik er bijna bang van wordt. Als je naar de Jollibee gaat hoor je in 3 minuten tijd wel 6 keer; Hi Mam (jaja, ik heet nog steeds mam), welcome to Jollibee!!! En vandaag was ik in een soort V&D en daar is in 5 minuten tijd zeker wel 20 keer 'Good afternoon Mam' tegen me gezegd! En ze lachen er ook nog leuk bij! Zo komisch!

Liefs,
Lenny

ps. Bedankt nog steeds voor alle leuke berichtjes, ik blijf het waarderen hoor! Altijd leuk om te lezen hoe het met iedereen is!!!! xxx