Meet the locals!

Hallo allemaal!

Dinsdag 14 december. Na het internetcafé zijn we naar Hahei gereden waar we de nodige (panorama)foto’s hebben geschoten van de mooie uitzichten. Daarna richting Tauranga (zo’n 170 km ten zuiden van Whitianga) en onderweg in Whangamata hebben we even de benen gestrekt.
Hier heb ik een leuke hoed gekocht voor als we naar de Australian Open gaan. Ik heb begrepen dat ik anders mijn hoofd daar verbrand, hahaha!
We werden in die winkel aangesproken door een verkoopster die Nederlandse was en sinds 9 jaar in Nieuw Zeeland woont, getrouwd en 1 kind. Met tranen in haar ogen vertelde zij dat zij Nederland zo miste.
Vandaag hebben we voor het eerst een behoorlijke bui gehad onder het rijden maar gelukkig was die van korte duur. Tegen het eind van de middag hebben we de camping opgezocht waar we 2 nachten zullen blijven.

Woensdag 15 december. Opgestaan, mooi weer, en ’s ochtends hebben we een rondje Mount Maunganui gelopen. Was zeker de moeite waard! Onze camping lag én aan het strand én aan de voet van de Mt. Maunganui dus we konden zo vanuit de camping aan de wandelroute beginnen.
Tussen de middag geluncht aan het strand en ’s middags languit gelegen in en vóór de campervan, hahaha! En aan het eind van de middag hebben we in “hotpools”gehangen. Met recht “hangen”in ontzettend heet water, want meer kon je er niet in doen, maar het was lekker. Je moet het zien als whirlpools maar dan gevuld met “zout”water.

Donderdag 16 december. Vandaag was de planning naar Rotorua (50 km ten zuiden van Tauranga). Jammer, het was vandaag bewolkt, dus het meer waar Rotorua aan ligt zag er niet op z’n mooist uit.
We hebben wat gewinkeld en rondgelopen in het centrum en ’s middags zijn we naar het “Rainbow Springs Nature Park”geweest, een natuurpark waar voornamelijk vogels rondlopen en uiteraard de “Kiwi-vogel” en we hebben een rondleiding gehad over “de Kiwi”.
Daarna een camping opgezocht en ’s avonds naar een avondmarkt geweest.
Om 9 uur ’s avonds zijn we nog een keer naar het vogelpark gegaan, want we hadden een 24-uurs ticket gekocht omdat de kiwi-vogel een nachtvogel is en ’s avonds in het nachtverblijf te zien is. En ja hoor, we hebben er 3 gespot.

Vrijdag 17 december. Jazzes, regen toen we opstonden, dat hadden we niet besteld.
Vandaag gingen we naar Taupo maar halverwege de route zijn we gestopt bij Wai-O-Tapu “Thermal Wonderland”. Inmiddels was het gelukkig droog geworden.
Het thermisch gebied Wai-O-Tapu beslaat zo’n 18 vierkante km waarvan een klein deel open is voor toerisme. Het park is een beschermd reservaat en is het grootste thermische actieve gebied in de “Taupo Vucanic Zone”.
Overal zie je ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken, Er is een geiser die dagelijks om 10.15 uur erupteert, maar helaas toen waren we er nog niet.
Ik vond het erg indrukwekkend en dit was zéér de moeite waard.
En stinken daar, niet normaal!!!
Mooie plaatjes geschoten en daarna naar Taupo gereden en wat rondgelopen.
Helaas konden we door het foute weer geen mooie foto’s van het grootste meer van Nieuw Zeeland maken. Het zag er grijs uit in plaats van mooi groen water!

Aan het eind van de middag reden we al weer voor de 8ste maal een camping op! Time flies!

Het is overal nog lekker rustig op de campings en bij de attracties, maar dat zal morgen over zijn want dan beginnen de schoolvakanties hier! Hoogseizoen dus!

Zaterdag 18 december weg uit Taupo en op naar de kust naar Napier. Eerst ’s ochtends nog een leuke markt bezocht en toen we aan de rit naar Napier begonnen zag Lenny ineens het olielampje flikkeren! Oeps! Stoppen riep ik! Rechtsomkeer naar Taupo naar een benzinepomp.
Oliepeil gemeten en ja hoor er moest een litertje bij.
Dat was op een goed moment gebeurd, godzijdank gebeurde het niet in de bergen.
2 Uur later reden we Napier binnen. Meteen naar de Tourist Information gegaan, zoals gewoonlijk, en voor morgen een excursie geboekt naar de “Gannets”. (Dat zijn hele mooie bijzondere vogels).
Daarna in het centrum wat rondgelopen en naar de supermarkt geweest.
Tegen de avond weer een schitterende camping opgereden waar we 2 nachten zullen blijven.

Zondag 19 december. Vanochtend ging om half 7 de wekker (ja , je leest het goed) want we gingen
vandaag naar de “gannets” die zich verzamelen op ‘Cape Kidnappers’, ligt vlak onder Hastings. We moesten om kwart voor 8 bij een verzamelplaats staan en het was
nog 25 minuten rijden ernaar toe.
Om 8 uur vertrokken we met ongeveer 30 man op een tractor met aanhanger en reden we over het strand naar de gannets.
Nou strand is een groot woord, aan de ene kant had je hoge rotswanden en aan de andere kant de
wilde zee! De tractor reed dus op een smal strookje zand en af en toe ook door het water!
Ik moest er wel even aan wennen maar oké, ik dacht de bestuurder zal dit toch wel vaker gedaan hebben. En het is uiteindelijk een EXCURSIE!!!
Na een half uur stopte hij en ging kijken hoe hij door de zee en/of over de rotsen moest rijden.
Ik kreeg het onderhand Spaans benauwd en had voor mezelf al bedacht, hier ben ik klaar mee!
Hij vroeg onze meningen uiteindelijk en een deel van de groep is te voet verder gegaan en met 2/3 van de groep ging hij terug! Gelukkig!!!! Het was jammer dat ik de “gannets”dus niet heb kunnen zien maar ik vond het prima zo!
Als het nou goed weer geweest was had het denk ik een leuke excursie geweest maar het was echt rot weer, veel wind, hoge golven, af en toe wat regen!!
Het geld van de excursie kregen we terug en we zijn daarna naar Hastings gereden en een koffie met “taart” ter compensatie genomen. Ohhh, wat een gebak hebben ze hier, niet normaal! Hahaha!

’s Middags nog in het centrum van Napier wat gelopen en daarna naar de camping.

Maandag 20 december vertrokken we uit Napier richting Upper Hutt (dat ligt ongeveer 40 km ten noordoosten van Wellington). De rit zou vandaag ongeveer 270 km worden.
Na zo’n 2 uur rijden hebben we de langste plaatsnaam van de wereld bezocht (dit is geen grapje, de maori’s hebben de naam verzonnen). Dit hebben we uiteraard met wat foto’s vastgelegd!
Daarna zagen we dat op de kaart bij Woodville stond “Yummy Mummys Cheesecakes”, dus gas op de plank en richting de koffie met cheesecake. We konden niet uit de 20 soorten cheesecake kiezen maar we hebben ons ingehouden en er samen één (was een 2-persoons hahaha) genomen.
In Masterton hebben we nog even wat rondgelopen in het centrum en na een schitterende route (trouwens de hele dag was de route een plaatje) arriveerden we tegen zessen op de camping in Upper Hutt.

En verder;
- gaat het in de auto met mam stukken beter met het links rijden, ik rij maar ze is niet meer in paniek dat ik ‘aan de verkeerde kant van de weg zit’.
- alleen was bijvoorbeeld zo’n rondje om Mount Maunganui dan wel weer een uitdaging; ze loopt gewoon spook, gezellig slalommen om de tegenliggers! Hahaha!
- was het leuk dat we ’s avonds in het vogelpark in Rotorua terug mochten komen om kiwi’s te spotten. Het zijn nachtvogels, dus het moest donker zijn. We stonden daar met nog zo’n 15 mensen en ineens zag ik een vogel bewegen. Ik laat het aan mam zien, iedereen is keurig stil en ik fluister, kijk daar zit ie! Zie je hem? JA Len! DAAAAAR! (En iedereen schrok zich rot, inclusief de Kiwi vogel, hahaha!)
- wilde ik heel graag een betere profielfoto maken voor deze weblog en toen ik dat groen/gele meer zag in dat thermische Wonderland dacht ik; nu gaan we er een maken! Nouja, een… Ik heb geloof ik 50 foto’s geschoten van ons naast elkaar, net zolang tot we echt niet meer konden lachen. En dat had ik op mam’s camera gedaan, dus zij kon de rest van de avond de foto’s uitzoeken op haar camera en de ‘lelijke 47 foto’s’ deleten!
- is de olie bijvullen ook meteen een meet-the-locals activiteit. Nadat we de motor hadden gevonden (zit onder mam’s stoel) en we de olie-meter-strip hadden ontdekt, snapten we de strip voor het meten niet, dus mam vroeg een man even te helpen. Ging prima, ik kocht de olie, wij weer bij de motor samen om bij te vullen, gaat die dop van de tank er niet af! Nu was ik aan de beurt om iemand te charteren. Ik vond een aardige jongen die na behoorlijke kracht eindelijk die dop eraf kreeg. We kunnen het heus wel zelf, alleen hebben we af en toe een hulplijn nodig, haha!
- hebben we van de week 1 x de fleece dekentjes echt gebruikt. Normaal is het mam’s extra kussen en ligt die van mij ergens onder het bed, maar 1 avond dachten we; goh, koud! Laten we ons inpakken! We lagen nog geen 3 minuten onder het dekbed, allebei ingerold in onze fleece dekentjes, en we hadden het toch heet! Uit dat ding! Hahaha!
- probeerde ik vanochtend m’n ogen open te doen, begint mam; “m’n vest gaat niet meer dicht Len!”. Ik nog zeggen, nou dat komt omdat het zo vroeg is, het zal heus wel dicht gaan. Maar nee, de rits was echt stuk! Ohneeee! Net nu we op excursie gaan. Wij meteen al onze nood-naai-setjes erbij gepakt en het vest dichtgemaakt met veiligheidsspelden.
- moesten we vandaag dus op zoek naar een nieuw vest, want ik had gezegd, neem niet te veel kleding mee. Had ze ook niet gedaan, netjes 1 warm vest, want dat is genoeg (aangezien de helft van de reis in 35 graden of warmer plaatsvindt). Alleen was nu dus dat ene vest stuk! Ohohoh! Maar gelukkig is na wat struinen (want zoveel leuke winkels heb je hier helaas niet) een nieuw vest gevonden!
- zijn we het grijze weer nu wel zat, ik weet niet waar de zon is gebleven, maar ik heb hem voor morgen en de dagen erna besteld!

Liefs,
Dicky & Lenny

Ps. Bedankt voor alle leuke berichtjes!!!

Alvast iedereen PRETTIGE KERSTDAGEN !!!! want waarschijnlijk is dit de laatste weblog voor de kerstdagen! Daarna zijn we er weer! Hahaha!