Einde van de reis samen...

Hallo allemaal!

Zaterdag 5 februari was weer een behoorlijk warme dag en hebben we weer heerlijk op een ligbed gelegen en af en toe een duik in het zwembad genomen om af te koelen. Begrijp me, dit is totaal geen straf! Aan het eind van de middag heb ik mij verwend met een hot-oil massage die op een Thaise massage leek. Ik dacht eerst ze breekt alles, maar ik ben zo stijf als een plank denk ik, want ik heb 9 weken weinig beweging gehad. Maar ik moet zeggen, ik ben als herboren, hahaha!

’s Avonds voordat we naar bed wilden gaan hebben we nog een lokaaltje op bezoek gehad.

Len riep ineens: Oh nee, kijk daar! Ik zat meteen aan de andere kant van de kamer. Ik had nog nooit zo’n mega grote kakkerlak gezien. Na veel wikken en wegen en lachen en schreeuwen heb ik hem met een stok naar buiten geloodst, maar inmiddels waren er al mensen uit andere bungalows door ons lawaai naar buiten gekomen, hahaha! Klaarwakker waren we meteen.

Zondag 6 februari. De laatste dag relaxdag in ons resort. Len heeft nog haar was weggebracht, zo handig hier, die wordt gewogen en kost geen bal. Ze heeft alles weer schoon voor haar reis naar Nepal waar ze vrijdag naar toe gaat.

Maandag 7 februari. Ingepakt en uitgecheckt en weg van dit schitterende eiland. Wat hebben we hier genoten van alle rust! Om 12 uur hebben we een shuttle genomen naar de boot. Lees goed SPEEDBOOT want dat leek ons een veel beter idee dan al die ferry’s hier. 1 uur en een kwartier

duurde precies de boottocht naar Phuket. Daar een taxi genomen en die heeft ons naar Casa Brasil gebracht. Wat een leuk hotel! Het was denk ik inmiddels al 4 uur en we zijn meteen gaan kijken hoe het er buiten uitzag. Ik heb begrepen dat Phuket erg groot is en wij zitten aan Karon beach.

Erg toeristisch, één groot strand, veel winkeltjes en restaurantjes en veel ‘gemengde stellen’ ;) !

Voor één nachtje is het prima, het zou niet mijn vakantieoord zijn!

’s Avonds was er nog een soort van avondmarkt en we hebben ergens lekker gegeten, dus we hebben ons prima vermaakt.

Dinsdag 8 februari. We mochten tot 12 uur op de kamer blijven, dus dat was wel prettig en we hadden een taxi besteld om 11.15 uur die ons naar het vliegveld zou brengen, want vandaag gaan we naar Bangkok. Weer de tassen ingepakt en handig er stond een weegschaal in het hotel. We knepen hem een beetje, want ik had inmiddels toch hier en daar wat gekocht en veel spullen van Lenny zitten inmiddels in mijn koffer. Niet te geloven, precies 20 kg! En precies op tijd stond de chauffeur voor de deur en bracht ons naar het vliegveld. Het was een uur rijden naar het vliegveld dus wij waren dachten we ruimschoots op tijd, want de vlucht naar Bangkok zou om 13.40 gaan. Wij de koffers ingecheckt en oeps! Ze wogen teveel!! Daar hadden we niet op gerekend. Dus de buitenkant van mijn tas helemaal leeggetrokken en bij Len in der handtas gepropt! Oké, gelukt! Nu gingen we door de immigratie (dat had dus helemaal niet gemoeten!!!!) en toen gate 66 zoeken. Nou, die was er maar wij konden op geen een scherm onze vlucht vinden!!! Wat nu? Nergens een informatiebalie!!!

Wij kregen het Spaansbenauwd en Lenny werd onrustig en dumpte mij met alle handbagage ergens op een stoel en kwam na een paar minuten aanhollen dat ze verkeerd zaten! Mijn hemel, we hadden nooit door de immigratie gemoeten, dus wij weer ingeschreven en toen hollen naar de andere kant van het vliegveld. Wij sprongen als laatste in de bus en waren de laatste passagiers die het vliegtuig instapten. Niet te geloven, het leek wel een film. Knap bezweet zaten wij in het vliegtuig, maar wel blij dat het toch nog goed gekomen is. Het was overigens niet onze schuld. Zij hadden ons bij de immigratie niet moeten uitschrijven, het was uiteindelijk een binnenlandse vlucht.

Maar wat wij nog gekker vonden, dat gate 66 aan beide kanten van het vliegveld bestond, dat geloof je toch niet?

Na 1.15 uur vliegen waren wij in Bangkok. Poeh, wat warm! Vlug een taxi genomen en om 16.00 uur stonden wij voor ons Viengtai Hotel midden in het centrum, een straat achter Khao San Road ! Geweldig, hoefden we niet zoveel te lopen, en wat een sjiek hotel! Plunjezooi neergegooid en de straat opgegaan.

Wat een gekkenhuis, en wat een winkels!!! Meteen aan de fruitshake gegaan en een pad thai naar binnengewerkt en veel geslenterd totdat mijn benen niet meer wilden!!!

Gelukkig had Lenny ook geen voeten meer over, dus hebben wij besloten een voetmassage te nemen.

Te gek! Je had ons moeten zien, wij allebei languit in een ligstoel, midden in een drukke straat.

Maar het wat een verademing en daarna konden we er weer even tegen.

Als afsluiter hebben we nog een afzakkertje genomen in Len der favoriete bar met life music “de Roof” (jaja, ze is hier al voor de 6e keer geloof ik) en toen doodmoe naar huis.

Woensdag 9 februari hebben we ’s ochtends de laatste inkopen gedaan en ’s middags een tuk tuk genomen naar de MBK, dat is een hele grote mall met ongelooflijk veel winkels, restaurants en airco!

Het leek ons een goed idee om hier op het heetst van de dag te lopen en inderdaad het was leuk daar. Toch weer wat gekocht! En het moet nog de tassen in ook, hahaha! Laat in de middag hebben we weer een tuk tuk teruggenomen en zijn we op bed neergeploft toen wij thuiskwamen. Wat een dag weer.

’s Avonds hebben we ons laatste diner samen gehad en morgen vlieg ik terug naar Holland!

Len, bedankt voor de geweldige 9 weken die ik met je heb gehad. Je had alles weer perfekt geregeld!
Nu ga jij naar Nepal en ik naar Berkel en Rodenrijs.
Pas goed op jezelf en ik hoop dat je daar weer veel vrienden maakt en dat je een geweldige tijd zult hebben.

Liefs Dicky xxx

En verder (van Lenny);
- was Koh Lanta lekker rustig in vergelijking met Phuket!
- was het verhaal van de kakkerlak echt te grappig voor woorden. Je had mam moeten zien springen! Meteen een sarong van mij over d'r hoofd; stel dat dat beest op je komt! Hahaha! Stonden we daar, proberen dat beest te verjagen. En maar gillen; ik denk dat alle bungalows ineens weer wakker waren... hahaha!
- is het toch eigenlijk niet te geloven dat ik met al mijn reis- en vliegervaring het gewoon voor elkaar krijg om bijna een vliegtuig te missen!
- heeft mam werkelijk om de meter (ik lieg echt niet! ;) ) foto's gemaakt op Kao San Road; alles was leuk! De shopjes, de uithangborde, het eten, de mensen; het was echt weer lachen.
- is Pad Thai in Bangkok echt het lekkerst.
- gaan we de fruit-shakes van Thailand vreselijk missen!
- was het scheuren in de tuk tuk erg lachen! En mam zat weer als een paparazzi op het bankje, hahaha!
- zijn die 9 weken naar mijn mening omgevlogen, mam vond het best lang duren, maar ik moet zeggen; als ik bedenk dat ik pas 4 weken uit NZ ben, dan snap ik het niet meer. NZ lijkt wel een eeuwigheid geleden... Tijdsbesef is er niet meer!
- was het hotel van de laatste 2 dagen heerlijk en zit ik nu weer in m'n vertrouwde hostel (jaja P8, ik heb KC Guesthouse dankzij jou weer weten te vinden! :) ), tis wat minder mooi, maar tis ook wel weer ok.
- heeft mam de vlucht ruim op tijd gehaald, over 2 uur gaat ze de lucht in vanuit Kuala Lumpur en ik moet over 6 uur (inderdaad, ik heb nog weinig slaap over...) de minivan in richting airport; Nepal, here I come!

Liefs,
Dicky & Lenny

ps. Ja mam, t'is inderdaad ERRUG stil zonder jou..... ;) Maar wat waren die 9 weken leuk!!! :) :) :) x