Life in Christchurch

Hallo allemaal!

Toen we zaterdag 9 januari Kajsa, Tove’s moeder, uit hadden gezwaaid, zijn we met de bus terug naar het centrum van Christchurch gegaan, want daar had ik afgesproken met Kristo. Ik heb Kristo ontmoet in de Cameron Highlands in Maleisie. Ik was daar met Petra op een tour gegaan naar de grootste bloem ter wereld en Kristo was de enige andere die ook mee ging. Via Facebook hadden we contact gehouden en hij woont in Christchurch, dus vandaar dat we hadden afgesproken. Hij had z’n vriend Mark meegenomen en met z’n vieren zijn we koffie gaan drinken. Was heel gezellig! Ze namen ons nog mee in de auto naar Sumner, een van de stranden in de buurt en daarna zijn we via de supermarkt weer afgezet bij ons hostel. ’s Avonds zijn we uitgegaan met mensen van het hostel. In Christchurch heb je een heel grappig uitgaans-pleintje en dat heet Sol Square. Je kan er alleen lopend komen, want er zijn alleen maar steegjes die er naartoe gaan en het is vol met barren/uitgaans tenten. En eindelijk heb ik een keer geluk, want de twee leukste tenten zijn de tenten waar ze live bands hebben die hele leuke cover-rock spelen. Jeeeej!

Zondag uiteraard niet veel gedaan en maandag 11 januari was het zover; de jobhunt kon beginnen! Ik ben eerst maar eens op internet gaan zoeken. Daar wel wat dingen op gevonden en aangeschreven en vervolgens maar de straat op; alle tentjes van Christchurch inlopen en vragen of ze mensen nodig hebben. Dit heb ik 3 dagen gedaan en de 3e dag was het raak. Ik mocht donderdag terug komen om de kassa te leren in een koffie-tentje wat net was geopend en dan kon ik die vrijdag meteen beginnen. Maar toen ik op donderdag langs ging, was het zo’n zooitje in het tentje en de bazin leek niet echt te weten wat er allemaal nodig was om een tentje te draaien, dus ik dacht; hier ga ik niet mee verder. En had ik even geluk; ik kreeg die donderdag (14 jan) 2 telefoontjes! Ik mocht langskomen bij een uitzendburo en ik kreeg een belletje van het restaurant ‘the Flying Burrito Brothers’. Of ik morgen kon komen werken. En wat was ik blij, want dat vond ik de leukste tent waar ik in was geweest. Vrijdag 15 januari ben ik om 6 uur naar binnen gelopen, en ik werk er nu nog steeds!!!

Donderdag 14 januari, 5 dagen nadat we Mark en Kristo hadden gezien, hadden we weer met ze afgesproken. We gingen fish & chips bij ze eten en na een uurtje gezellig kletsen vroegen ze ineens; waarom trekken jullie niet bij ons in?! Ze wonen in Merivale, een ‘rijkelui wijkje’ vlakbij het centrum. Ze hebben een appartementje met 2 slaapkamers en wij konden wel in de andere slaapkamer logeren. Er staat een 2persoons bed in en een inbouwkast, dus tis precies te doen. Verder is het huis ingericht, hebben ze achter het huis een rek om de was op te hangen, is er een wasmachine in het huis, een badkamer en hoeven we de koelkast alleen maar met hun te delen, wat natuurlijk super is! En dan komt nog het aller aller gaafste van alles; we hoeven geen huur te betalen!!! We betalen 15 euro per week voor de onkosten en dat is het! Ohja; en ze hebben ook internet!

Vrijdag de 15e zijn we dus eerst gaan verhuizen. Mark is ons ’s middags op komen halen van het hostel met de auto (ohja, ze hebben ook een auto!) en nadat ik een beetje had uitgepakt kon ik meteen doorrennen naar het restaurant. Dit was duidelijk een van de beste dagen in NZ!!!

En sindsdien woon ik dus met Tove bij Mark en Kristo. Kristo komt uit Estland, is 31 jaar en heeft al 5 jaar een relatie met Mark. Mark is Kiwi, komt uit Wellington, is 35 jaar en ze hebben elkaar leren kennen in Ierland. Kristo werkt in een soort Intratuin (hij is bloemen en planten freak) en Mark is chauffeur. Hij rijdt rond met gasflessen hier in de buurt. Ze zijn ontzettend leuk, we leken wel voor elkaar gemaakt. We zijn ook al een paar keer met z’n vieren uit geweest wat erg lachen was.

Ik werk dus sinds 15 januari, nu zo’n 3,5 week, in een Mexicaans restaurant. Het heet ‘The Flying Burrito Brothers’ en ik begin meestal om 6 uur ’s avonds tot 10 of 11 uur. Ik werk 5 avonden in de week, maar ik maak dus maar 20 uur ongeveer, wat niet genoeg is om lekker te kunnen sparen. Verder schrijf ik me helemaal suf aan sollicitatiebrieven en koop ik twee keer per week de krant om daar in te zoeken. Het is niet heel gemakkelijk om werk te vinden hier. Ik had vorige week een gesprek, maar dat bleek te gaan om leden in te zamelen op straat voor een goed doel. Dat ga ik niet doen hoor, dat haat ik! Gisteren had ik een afspraak bij Ryan Recruitment en ik hoop echt dat daar werk uit voortkomt. Dus overdag ben ik druk bezig met werk zoeken, rond 4 uur begin ik met koken en rond kwart over 5 vertrek ik naar m’n werk. Ik ga met de bus, want ondanks dat we niet heel ver van het centrum af zitten, is het nog wel 25 minuten lopen. En aangezien ik me al suf loop op m’n werk, ben ik er wel klaar mee, hahaha!

Tove zou eerst ook een baan gaan zoeken in Christchurch, maar die zag het allemaal niet zo zitten. Echt veel geld verdien je hier niet en ze heeft ook niet echt heel hard gezocht naar een baan. Ze heeft haar plannen een beetje omgegooid en ze vertrekt morgen naar Bali. Ze wil daar 2-3 maanden blijven en daarna gaat ze terug naar Zweden.

Woensdag 20 januari waren twee vriendinnen van ons in Christchurch; Karin en Kerstin! We hebben de meiden leren kennen op de Gili islands in Lombok en we wisten dat we tegelijk in NZ zouden zijn, dus lang leve Facebook en zo konden we nog een keer meeten! Wat hebben we gelachen, zo leuk om elkaar weer te zien en wat gek dat we zoveel kleren aanhebben deze keer! Dus woensdagavond met de meiden weze drinken en donderdag zijn we met z’n vieren Sol Square onveilig gaan maken. En helaas, vrijdag 22 januari gingen ze weer verder met de trip, dus donderdag was het voor mij ook meteen een afscheid. Tove is de meiden een week later op gaan zoeken in Queenstown. Van woensdag 27 januari tot woensdag 3 februari is ze een week naar Queenstown geweest. Ze vond het helemaal geweldig daar, en dat komt goed uit, want ik wil in de buurt van Queenstown ski-seizoen werk gaan doen.

Vorige week is ze weer thuisgekomen en afgelopen weekend hebben we ons laatste weekend samen gevierd. Ik was vorige week donderdag vrij en toen zijn we naar de grootste mall in Christchurch geweest om te shoppen en daarna zijn we naar de film Avatar gegaan die we in 3D hebben gezien. Verder zijn we donderdag uitgegaan, vrijdag zijn we met Mark en Kristo weze stappen en zaterdag hebben we na mijn werk nog een drankje gedaan in Sol Square. Verder heb ik alle avonden ook nog gewerkt, dus ben ik blij dat ik vandaag eindelijk bij kon slapen. Gister heb ik namelijk 3 uur bij Ryan Recruitment op kantoor gezeten om tests af te leggen om daarna weer vrolijk rond te mogen rennen met fajitas en burrito’s.

De eerste twee weken in Christchurch was het weer vreselijk. Het leek hier wel herfst! Maar sinds 1,5 week lijkt het ein-de-lijk op zomer. De zon heeft volop geschenen, ik heb in het weekend dat Tove in Queenstown was met Kristo en Mark op het strand gelegen bij Tailor’s Mistake en de temperatuur is nu vaak tussen de 23-25 graden. Heerlijk!!! Het doet me vaak denken aan de Hollandse zomer, want de wind is vaak wel koel en ’s avonds moet je wel een trui aan, maar we hebben gelukkig even geen regen gehad (of sneeuw, hahaha!).

Vandaag ga ik nog wat tijd met Tove doorbrengen, vanavond ben ik vrij, dus misschien gaan we wel uit eten of zo! En morgen breng ik haar naar het vliegveld. Wel gek hoor, dat ze weg gaat. Maar ik heb al een week zonder haar in Christchurch gezeten en dat ging prima, dus ik ga het wel overleven.

En verder;
- is het heerlijk om niet meer in een hostel te slapen. We lagen eerst met 8 mensen op een kamer en het stapelbed waar ik in lag maakte echt een vreselijk geluid. Nu lig ik samen met Tove in een bed. Tis niet geweldig, maar ik slaap gelukkig overal wel. En we hebben ook veel lol, want soms rollen we per ongeluk tegen elkaar aan en dan schrikken we ons ’s ochtends rot! Oh, jij ook hier!? Hahaha!
- wonen we in Merivale wat bekend staat als een ‘posh’ buurt (rijkelui buurt), maar ik kan wel meededelen dat het appartementje waar we in wonen niet echt heeeeeeeeeeel rijkelui is hoor! Hahaha! Het is een rijtje van 5 appartmentjes, allemaal begane grond. En elk huisje heeft een garage en een mini-voortuintje.
- en aangezien Kristo planten en bloemen freak is, hebben wij een ienie-mini-groententuintje voor het appartementje. Er groeien een paar paprika’s, tomaten en wat kruiden. Maar het staat wel heel gezellig! En ook in huis is het leuk, een rijtje met planten en altijd een paar bloemen op tafel.
- verdien ik bij het Mexicaanse restaurant minimum loon. Dat betekend dat ik netto 5,50 euro per uur verdien; niet te geloven he!? En dan denk je; maar NZ is vast goedkoper qua levensonderhoud, maar dat is dus niet zo! Het is echt gekkenwerk dat minimum loon. En daarom ben ik zo druk op zoek naar een tweede baan.
- ben ik wel blij dat ik nog steeds in NZ ben. Ondanks dat ik weinig verdien vind ik het ontzettend leuk om hier te zijn. Ik praat bijna nooit Nederlands, het appartmentje voelt als thuis, de jongens lijken wel vrienden die ik al 10 jaar ken en zelfs als ik in de bus zit naar m’n werk, voelt Christchurch een beetje als thuis.
- ben ik ondertussen lid geworden van de bieb hier; was gratis!
- en heb ik ook m’n eigen bus kaart; ik lijk wel een echte inwoner, hahaha!
- hebben we sinds een week ook een kat aan huis. Overdag komt Mark vaak even koffiepauze thuis houden en de kat van de buren blijkt zijn nieuwe beste vriend te zijn. Op zich gezellig, maar nu schiet de kat al naar binnen als ie mij in pyama voorbij ziet komen… En maar zeuren om melk, bedankt Mark, hahaha!

Liefs,
Lenny