Life in Akaroa

Hallo allemaal!

Ik had nog even de hoop dat ik heel misschien nog iets had geschreven in oktober, maar helaas... Twee maanden niks van me laten horen; oeps! Maar m'n vorige verslag zei het al; ik heb alleen maar gewerkt! Nouja, niet alleen maar.

Een doorsnee dag in Akaroa zag er meestal zo uit;
rond half 9 gaat m'n wekker af. Gauw eruit (zo stil mogelijk, want er liggen er nog 2 op mijn kamer te slapen) en naar de badkamer. Helaas, plassen gaat nog niet, want de deur is dicht. Dan maar ontbijten en thee zetten. Weer naar de badkamer, nog steeds dicht. Ondertussen ging theedrinken ook steeds lastiger en 9.25 uur was het zover; ik kan de badkamer in. Gauw tanden poetsen en naar de overkant rennen. Ik werkte in cafe The Peppertree. Daar de boel maar eens opstarten; tafels afnemen, peper, zout en suikers op de tafels, koffie apparaat schoonspoelen, snel de krant halen en dan begon de pret al vaak. Mensen helpen, koffie maken, serveren, opruimen, schoonmaken en heel veel afwassen. Om 5 uur was de werkdag daar weer over en rende ik weer terug naar het hostel, want daar begon m'n shift als evening-manager. Het klinkt heel mooi, maar eigenlijk doe je niet veel meer dan mensen inchecken, vragen beantwoorden, de telefoon opnemen etc. Om kwart over 5 hing ik altijd het briefje 'back in 15 minutes' op de voordeur, zodat ik even snel naar de supermarkt kon rennen. Dan thuis weer verder werken en ondertussen eten maken. Om 9 uur is de shift over en mag ik eindelijk doen waar ik zelf zin in heb. Vaak was het nog kletsen in het hostel en dan naar bed; doodmoe!

En op m'n halve dag vrij, deed ik dan ook nog schoonmaken bij Andrew. Hij is een man van begin 50 die door MS in een rolstoel zit en niet overal bij kan. Mel en ik maakten samen schoon bij hem. En hij heeft hele leuke hondjes! Eentje is een puppie, zo lief!

Op donderdag is het happy hour in de Madeira, de enige bar in Akaroa waar ik ook nog pal naast woon. Maar ik moest altijd werken tijdens happy hour, maar vaak ging ik om 9 uur nog gezellig een drankje daar drinken. Op vrijdag deden we vaak niks, of we aten wat in het hostel met een wijntje en op zaterdag gingen we bijna altijd wel naar de Madeira; je moet toch wat! Met het gevolg dat de zondag, na al m'n werk, ook als een zondag was. Dan zaten we nog wel eens met z'n allen voor zo'n mini-latop (want er is geen tv hier) naar Friends te kijken; met appeltaart en ijs natuurlijk!

Ik heb naast al dat werken ook nog hele leuke dingen gedaan, waar het kon. Ik ben een keer met Mel en Kaoru, twee van mijn beste vriendinnen hier, een dolfijnen tour gaan doen. Die hadden we gratis gekregen, dus dat leek ons leuk. Het was ook leuk, we hebben 6 zeehonden, 8 penguins en maar 2 dolfijnen gezien. Maar gratis is altijd leuk!

Ik ben Kristo gaan verrassen op z'n verjaardag. Pille, m'n andere beste vriendin hier, was een paar dagen in een hotel in Christchurch aan het logeren, en Darin (een vriend van mij hier) ging toevallig op Kristo's verjaardag naar Christchurch op en neer. Ik mocht meerijden en Pille zou met Kristo gaan lunchen. Hij had geen idee dat ik er ook was, dat was toch lachen! Hij viel zowat flauw! Hij geloofde z'n ogen niet; errug geslaagd dus! ;)

En ik ben nog een keer met Pille naar Christchurch geweest, twee weken geleden. Pille ging op cursus en ik had vrij en ging gezellig mee. Heel de dag in de stad gelopen en met vrienden die ik nog ken van de Flying Burrito Brothers weze lunchen en bier in het zonnetje weze drinken. Helemaal leuk! En 's avonds ging ik met Pille en de jongens (Kristo en Mark) uit eten. Superdag!

Verder heb ik ook nog iets grens-verleggends gedaan... Ik ben weze PAARDRIJDEN! Ik ben niet alleen panisch van paarden, maar m'n hoogtevrees is ook niet al te klein. Ik had dit ook gratis gekregen (ik ken ook overal mensen ;) ), dus ik kon eigenlijk geen nee zeggen. Ik ging met Lisa en Dawn, beide instructrices van het paardrijden. Ik had ze op donderdag in de bar al gewaarschuwd dat ik als de dood was. Nee, geen probleem. Nou, ik moet zeggen, het viel me niet mee, maar ik heb het gedaan! Ik klom op m'n paard en Lisa vroeg; gaat het? Ik zeg, nou nee, en als ie gaat lopen ga ik gillen! Ik had het nog niet gezegd of hij bewoog en ik dacht dat ik doodging. Maar langzaamaan ging het beter. Toen sloeg mijn paard ook nog een keer naar rechts (ik had natuurlijk totaaaaal geen controle over dat beest) en daarna heeft Lisa mijn paard aan die van haar geknoopt want ik was te gestresst om dat beest te besturen. Maar na een half uur ging het ietsje beter en mocht ik weer los. Nouja mocht, toen gooide Lisa ons los, nadat ze me beloofd had dat m'n paard echt niet weg zou lopen. Toen ik na 2 uur weer op de grond stond, heb ik nog zeker 3 uur staan shaken, maar ik heb het gedaan!

Ik ben zelf ook nog een keer verrast, een oud-collega van de Flying Burrito Brothers is langsgeweest een heel weekend! Hij heet Brian, komt uit Californie en ik vond het superleuk dat hij hier was. Hij was met een Duitse meid waar ik het ook ontzettend goed mee kon vinden en ze sliepen in hun van. Dus 's avonds kwamen ze in m'n hostel eten en dronken we wijn en zaten we volop te kletsen. En ik heb ze natuurlijk op zaterdag meegenomen naar de Madeira.

Tja, aan al deze lol kwam ook een einde... Ik ben van alle woofers nog als enige hier over. De rest is allemaal vertrokken. Ik heb wel hele leuke vrienden eraan overgehouden; David en Felix uit Duitsland, Linda uit Finland, Christina uit Wisconsin, Kaoru uit Japan (mij favoriet!!!) en JV uit Kuala Lumpur. Afgelopen zondag was m'n laatste werkdag in the Peppertree.. Maandag was m'n laatste shift in het hostel en maandagavond ben ik met Mel uit eten geweest. Was m'n afscheidmomentje met haar. Gister heb ik de hele dag met Pille bij haar nieuwe appartementje in de zon gezeten (en ja, ik ben nu verbrand) met crackers, kaas en witte wijn. 's Avonds zijn we met Darin bij het nieuwe Thaise restuarant weze eten, nog een wijntje gedronken in onze andere favoriet l'Hotel en dat was het... Vandaag ingepakt, afscheid genomen en ik neem om half 4 de shuttle naar Christchurch. Daar komt Mark me ophalen en die neemt me mee naar huis. Zo voelt het bij de jongens, als m'n thuis. Daar blijf ik tot zaterdag, dan vlieg ik naar Auckland waar ik Daniela op ga zoeken en maandag ga ik voor 8 dagen naar Tonga!!! Ik heb va-kan-tie!

En verder;
- zal ik nooit meer zolang niks van me laten horen!
- vind ik het wel leuk dat ik ondanks dat ik zelf weinig schrijf, nog steeds berichtjes en zelfs kaartjes krijg! BEDANKT!!!
- heb ik nog nooit in een dorp als Akaroa gewoond met maar 550 inwoners, 1 supermarkt, 1 bar, 1 benzine station, geen kledingwinkels... Maar leuk dat het was!
- is het ondertussen heel mooi weer hier; al een aantal keer 30 graden geweest!
- ben ik wel heel veel moe geweest van al m'n werken..
- ken ik het halve dorp hier door al m'n werk.
- en weet ik ook alle openingstijden van alles uit m'n hoofd!
- heb ik al 3 maanden geen tv gezien.
- wordt er heel wat afgeroddeld in zo'n klein dorp, echt lachen! (Aangezien het volgens mij nooit over mij gaat ;))
- heb ik al op het strand gelegen, maar zwemmen in de zee ging me nog iets te ver.
- is het heeeeel vreemd om kerstspullen in de paar winkels die we hier hebben te zien. Ik loop op slippers in een hempje en dan hoor je kerstliedjes en zie je kaarten met bomen en sneeuw; heel vreemd!
- ga ik Akaroa wel missen, maar ik heb ook erg veel zin in de reisplannen!

Liefs en tot snel, echt waar!
Lenny