Hampi, Arambol en Mumbai.

Hallo allemaal!

Ik geloof het bijna zelf niet, maar dit is m'n voorlopig laatste verslag uit het buitenland! De reis is om, de tijd lijkt wel voorbij gevlogen en over 6 uur stap ik in een taxi naar Mumbai International Airport. Ik vlieg om 5.20 uur naar Istanbul, daar 4,5 uur wachten en dan vlieg ik naar Amsterdam waar ik om 16.30 uur op vrijdag 22 april (morgen!) land. Niet te geloven...

Maar ik vlieg natuurlijk niet naar huis, zonder nog even een verslag te plaatsen van de laatste dagen!

Zondag 10 april ging ik dus naar Hampi. Ik zat al vroeg in de trein en gelukkig had ik een bed, dus ik heb geslapen. Nouja, soort van. Werd ik rond 12 uur wakker, was het toch druk in die trein! Ik heb het in de sleeper class nog nooit zo chaotisch gezien. Ik werd wakker en er zaten 2 jongens op m'n bed, bij m'n voeten. Ik schat ze halverwege de 20. Ondertussen, na alles wat ik hier mee maak elke dag, ben ik ook niet meer de allervriendelijkste tegen Indiase mannen, dus ik zei dat ze van m'n bed af moesten. Maarja, luisteren is natuurlijk teveel gevraagd en ze zaten me, met nog een stuk of 10 andere jongens die erbij stonden/hingen me als gekken aan te staren. Ik werd er zo moe van, dat ik maar ben opgeschoven naar achteren en toen zat ik bij een familie in de coupe. Die keken me scheef aan, maar ik wees naar de jongens en toen knikten ze; ook weer opgelost. Maar echt druk in die trein, stank, hitte; ik was blij toen ik er om 2 uur uit mocht! Ik nam een rikshaw naar Hampi; wat een waanzinnig dorp! Ik ben helemaal fan! Het lijkt wel of je in Flinstone-town terecht komt! Overal enorme stenen, boulders en tempels (of ruines daarvan). Ik vond snel m'n guesthouse en ben rond gaan lopen. Wat een hitte, ik kan er maar niet over uit hoe heet het hier overal is.

's Avonds op een rooftop gegeten en daarna maar af gaan koelen onder een douche.

Maandag en dinsdag (11 en 12 april) in Hampi heb ik niet al te veel gedaan. Vooral rondgelopen, foto's gemaakt, geprobeerd uit de felste zon te blijven (dus tussen 1 en half 4 op m'n kamer onder de fan liggen lezen) en ik had een waanzinnig restaurantje ontdekt aan de rivier (Mango Tree) waar ik elke avond gegeten heb.

Wat nog wel gaaf was; m'n backpack was stuk. Jaja, de 2e al die ik gesloopt heb deze reis. Ik was al half in paniek, want het was de onderste rits die het niet meer deed. Ik dacht, ik ga eens kijken wat zo'n naai-winkel ervan zegt. Ik ben een zaakje ingelopen en die jongen was ZO aardig! Hij zei; die tas kan ik wel maken hoor, breng hem maar. Ik met m'n backpack naar z'n shopje van 2 bij 2 meter en inderdaad, binnen 3 minuten had hij m'n rits gemaakt en hij wilde er niks voor hebben, dus heb ik maar een leuk shirt en een broek in z'n winkeltje gekocht. Iedereen blij!

Woensdag 13 april was ik om 6 uur in de ochtend al op het trein station, bleek m'n trein 2 uur vertraagd. Daardoor ontmoette ik Japanse Sue en samen hebben we zitten wachten. Bleek ze ook nog vlakbij me in de trein te zitten. Toen de trein eenmaal kwam ben ik gelukkig in slaap gevallen, maar toen ik wakker werd was het weer gekkenhuis. Het was ietsje minder druk en chaotisch dan de heenreis, maar deze keer was het veeeeel meer kabaal. Niks, maar dan ook niks kan zachtjes in India. Mensen praten of ze doof zijn, kinderen gillen alsof er brand is, telefoons gaan constant af, verkopers blehren de oren van je kop; doodnormaal hier!

Toen we eindelijk weer in Madgaon aankwamen, station Goa, ben ik met Sue naar het busstation gegaa. Daar hebben we ruim een uur in de rij gestaan om een kaartje te kopen, toen zaten we bijna 2 uur in de bus om 30 km af te leggen, want er was een scooter op een vrachtwagen geklapt onderweg.. Ohoh India.. Ik heb m'n eindbestemming dan ook niet behaald, maar ben met Sue in een hotel gaan overnachten in Panji. We kwamen in het donker aan, zijn gaan eten en namen afscheid. Was wel leuk dat we samen waren, dat maakte het wel gezelliger!

Donderdag 14 april ben ik vroeg opgestaan, ik dacht; ik wil NU naar Arambol! Ik nam 2 lokale bussen, heb nog een half uur gelopen, maar toen was ik er. Jeeeej; strand! Het seizoen was bijna over; alles sluit eind april en toen ik aankwam was 75% al weg of gesloten. Maar het kon mij niet schelen, de zon scheen, er was zee, strand, ligbedden en ik vond een kamer voor 3 euro, want alles staat nu toch leeg. Helemaal lekker!

En zo heb ik van donderdag 14 april tot zondag 17 april heerlijk op het strand gebivakkeerd. Ik heb elke dag een ligbed genomen en heb boeken gelezen, tukkies gedaan, geprobeerd alle verkopers en starende mannen te negeren en heb heerlijk gegeten op het strand. En op zaterdag kwam Alexander, die Franse jongen die aan het fietsen is in India (voor de lol!) aan in Arambol, en ben ik zaterdagavond met hem weze eten op het strand. Was leuk om de verhalen uit te wisselen.

Maandag 18 april heb ik nog even heerlijk ontbeten op het strand, maar daarna was het toch echt voorbij. Om half 3 vertrok m'n trein uit Madgaon naar Mumbai. Deze keer was het een trein met alleen maar stoelen; heel comfortabel was het niet, airco had heerlijk geweest, maargoed, ik heb het weer overleefd. Ik stond om half 12 's avonds in Mumbai en vond al snel m'n hotel.

Dinsdag 19 april ging ik de boel maar eens verkennen in Mumbai. Ik had lekker rustig ontbeten, want wat is het druk en wat is er veel herrie hier! Ze toeteren hier aan 1 stuk door; t'is nog nooit zo erg geweest! Daarna liep ik over een bekende straat hier, op naar de 'Gateway of India', kom ik Yuri tegen. Ik was hem op m'n laatste avond in Arambol tegen gekomen en ik wist dat hij ook naar Mumbai ging. Hij had een nachttrein en ik kwam hem meteen tegen! Toen zijn we samen op pad gegaan en de stad gaan verkennen. We zijn naar Crawford market gelopen. Onderweg veel foto's gemaakt van de waanzinnig mooie gebouwen hier! En die markt was ook leuk; super super druk! 's Avonds zijn we nog weze eten weer in de buurt waar we allebei sliepen en om 11 uur lag ik gebroken op bed.

Woensdag 20 april (gisteren) had ik weer met Yuri afgesproken. We gingen dit keer de andere kant van het water bekijken, maar het was zo heet! Na 2 uur lopen zijn we in een restaurant neergeploft waar we bijna 3 uur hebben gezeten. Toen was de ergste hitte voorbij en konden we de straat weer op. 's Avonds nog samen gegeten en toen afscheid genomen. Hij vloog vandaag naar Jaipur.

Vandaag was een gekke dag; m'n laatste dag van de reis! Ik was om half 7 al op (want ik slaap niet zo lekker de laatste tijd) en ben naar Mahalaxmi Dobi Gat gegaan; waar elke dag zo'n 10.000 mensen de was staan te doen. Was heel leuk om te zien! Daarna ben ik met de trein (en het systeem werkt hier!) naar Churchill Gate gegaan waar ik om 9.15 uur op een tour ging. Ik ben naar de grootste slum in India geweest; Dharavi. Ik dacht slum, wat zou dat zijn?! Gaan we door een moeras lopen waar wat tentjes staan?! Had ik het even mis! Dharavi is de grootste slum van Azie, waar ruim een miljoen mensen wonen (wat niet voor te stellen is, want de oppervlakte is bizar klein!). Ze doen er vooral plastic recyclen, maar ze maken er ook leer en onderdelen voor machines. Ik heb geen schoenen, dus ik liep op m'n slippers, maar gelukkig viel het mee. De toer was hartstikke leuk, we hadden een prima gids, m'n groepje bestond met mij erbij uit 3 mensen en ik vond het bere-interessant. Ik heb zeker 120 kinderen een hand geschud of ge-hi-fived, naar 500 kinderen gezwaaid en wel 1000 keer gedag gezegd, haha! Rond half 2 was ik weer terug, ben ik nog even wat foto's gaan maken in de stad, kheb vast ingechecked voor vannacht, een tukkie gedaan en net gegeten.

Dat was het dan. Twee maanden India, 2 jaar en 3 maanden van huis geweest. Ik heb zoveel indrukken in m'n hoofd, het stroomt soms over! Maar wat was het geweldig, ik heb echt genoten!

En verder;
- was ik in Hampi aan het ontbijten, stond er ineens een koe IN het restaurant! Ik heb me doodgelachen! Ze staan normaal buiten, maar deze had echt honger en ze kregen hem amper het restaurant uit; een ware show!
- is kotsen op straat hier ook doodnormaal... Ik zag een vrouw in Hampi, die was door haar eigen kleur heen zo groen en geel, dat ik bijna ziek er van werd. En zij stond ook echt gigantisch over te geven; gewoon, midden op straat, tussen de mensen...
- heb ik mega veel roti's en naan's gegeten, ik heb bijna geen rijst op, ben er helemaal aan verslaafd!
- lust ik na 3 maanden nog steeds geen Chai.
- zijn er heel veel Russische toeristen in Goa (en ze zijn vast aardig hoor, maar tot nu toe vind ik ze vooral heel asociaal en luidruchtig!)
- kom je in Goa ook veel toeristen tegen die alleen naar Goa gaan. Da's toch ook zonde!? Vlieg je naar India, ga je niet eens de Taj Mahal bekijken!
- is Mumbai de duurste stad ter wereld om in te wonen; en t'is hier ook een stuk duurder dan in de rest van India.
- lijkt Mumbai een beetje op Parijs; een beetje he?! ;)
- heb ik hier in Mumbai maar 2 koeien gezien!
- had ik het idee in de slum, dat ik een soort witte clown was! Die kinderen daar vonden mij toch wel echt het grappigst van allemaal! :)
- was het alleen reizen in India wel te doen, maar of ik het zou aanraden weet ik niet. Je wordt namelijk echt heel erg aangestaard (en nou helpt m'n lengte en haarkleur ook echt niet..), ze kijken zelfs in je portemonnaie en ze wijzen gerust aan welk briefje ze willen hebben als je betaald. Heel vervelend vind ik dat. Je kan niks doen zonder dat iemand kijkt. Je moet je altijd goed aankleden; t-shirt aan en een broek tot over je knie, ander shockeer je de mensen hier. In het zuiden valt het wel mee, maar in het noorden is het een must. Je moet constant opletten, want het is mega-druk overal, wat soms ook erg vermoeiend is. Je moet je voorstellen; het moment dat je je kamer uitstapt, begint het al. De hele dag bieden ze je constant van alles aan; water, wc papier, rikshaws, zonnebrillen, taxi's, sieraden, sjaals, hash, kleding, fruit, noem maar op! Het houdt echt NOOIT op! En het lijkt soms alsof ik constant mensen heb ontmoet, maar vergis je niet hoor, ik ben ook da-gen lang alleen geweest. Ik vind dat helemaal niet erg, ik vermaak me prima, maar het is wel iets om te onthouden als je alleen naar India gaat. Wat ik wel vervelend vond; het eten. Iedereen, en dan ook echt iedereen die ik ben tegen gekomen, is ziek geweest in India. Veel mensen worden zelfs een paar keer ziek en sommige mensen waren constand ziek. Dat vond ik vervelend, want dan is eten soms best lastig. Godzijdank ben ik niet ziek geweest! Ook al wil niemand dat hier geloven! Ik vond slapen niet goedkoop in India, ik heb tussen de 3 en 12 euro betaald, meestal rond de 5-7 euro. Eten en shoppen en treinen zijn hier wel super goedkoop; 10 uur treinen kost ongeveer 2,50 euro. Maar ik vond het waanzinnig, ik zou zo weer alleen gaan, ik heb me nooit eenzaam of rot gevoeld en wat ook lekker is; je kan in India ook altijd over straat, wat bijv. in Tanzania na 6 uur 's avonds gewoon niet meer ging. Dat maakte het hier wel een stuk makkelijker om te leven. En ik vind het vaak wel grappig, hoe mensen al hun zooi aan je willen verkopen. Maar ik heb veel mensen ontmoet die het zat waren en het niet meer aan konden horen. Misschien ben ik er wel aan gewend geraakt ;).

Liefs,
Lenny

ps. Ik wil IEDEREEN bij deze bedanken voor de ontzettend leuke reacties! Ik vind het altijd super leuk om te lezen!

ps2. Helaas kan ik nu geen foto's uploaden; dat ga ik doen zodra ik thuis ben! ECHT WAAR! x