Kathmandu en Annapurna!

Hallo allemaal!

Ik zal gauw vertellen wat er allemaal gebeurd is, want jullie lopen erg achter zie ik! ;)

Vrijdag 11 februari, na 2,5 uur slaap (lees constant bang zijn dat ik me zou verslapen,dus echt slapen is er niet van gekomen) ben ik in een busje gestapt en om 5 uur ’s ochtends stond ik op Bangkok Airport. Inchecken ging prima en hup zo het vliegtuig in. Daar heb ik ook niet in geslapen, want ik zat naast een hele leuke vent, Jimi Hocking, die blijkbaar in een hele bekende rockband in Australië gitaar heeft gespeeld in de jaren ’90. Het klikte zo leuk, we hebben 4 uur lang zitten kletsen! Bij Delhi namen we afscheid, hij ging z’n vriendin daar opzoeken en ik ging overstappen. Ik had allemaal vreselijke verhalen gehoord over Delhi Airport, dat ze bagage kwijtraken etc. Maar bij mij ging het prima! Vrij mooie airport, niet groot, dus goed overzichtelijk. De vlucht naar Kathmandu was een uurtje, het wachten bij de immigratie duurde uiteraard langer dan de vlucht en toen zat ik in een taxi in Kathmandu.

Oh My God! Wat is dit?! Dacht ik! Druk! Gekkenhuis! Chaos! KOUD! Koeien, mensen, kinderen, veeeel te veel brommers, taxi’s, getoeter… Het leek wel een film.

Ik werd bij m’n guesthouse in Thamel afgezet, heb ingechecked en ben gaan slapen.

Zaterdag 12 feb werd ik wakker, ben een beetje als een zombie rond gaan lopen door Thamel. Kwas nog steeds erg moe, dus meer dan kijken en thee drinken heb ik niet gedaan. En dat rondlopen is zo gemakkelijk nog niet, als je dacht dat Saigon een zooitje was, moet je echt hier naartoe. Overal uithangborden, alles lijkt op elkaar, mensen spreken je constant aan, bedelaars hangen aan je broek en ik was elke keer helemaal trots als ik m’n guesthouse weer terug had gevonden! Hahaha!

Zondag 13 feb. Ok, tijd om na te denken. Waar zal ik eens een trek gaan maken en met welke spullen?! Ben een beetje rond gaan lopen en gaan kletsen bij tour operators. Eens kijken wat ze aanbieden; hele dure trips! Wel alles inclusief, maar toch. En nog steeds word ik als een gek aangesproken op straat, niet normaal. Ik ben naar het paleis gelopen, dat was vrij in de buurt. Ik vond er niet veel aan, maar ik dacht, dan heb ik wat gezien van de stad ;). Later op de middag werd ik weer aangesproken door een tour guide, Bim, en ik zei, nee ik ga niet op trekking (ja, ik lieg hier..). En hij had door dat ik het wel meende, en toen zei die; zullen we naar Durbar Square gaan? Ben je daar al geweest!? Dus wij daar naartoe gelopen, kzou niet meer weten hoe, het ging door allerlei straatjes, maar wat geweldig. Druk, maar geweldig. Durbar Square staat vol met tempels en hij wist er veel over te vertellen. Na wat rondlopen namen we afscheid en zei die; denk er nog maar over na of je op trekking wil… Zal ik doen, haha!

Maandag 14 feb. Ik dacht, vandaag is de dag. Ik stond op en had zoiets van; vandaag ga ik het regelen! Dat hield in; eerst naar de Indian Embassy. Ik stond om half 8 voor de poort en om 11 uur was ik klaar. Nu moet ik een week wachten en dan mag ik weer terugkomen. Mag ook later. Ik ben teruggelopen naar Thamel en ben in gaan slaan. Kheb een jas gekocht (voor de kou!), een busticket naar Pokhara gekocht, een backpack, slaapzak en wandelstokken gehuurd, ik heb een kaart gekocht van Annapurna (het gebied waar ik wilde gaan trekken), mueslirepen en een waterbottle. Daarna kwam ik Bim weer tegen (heeeeel toevallig) en we zijn naar de Monkey Temple gegaan. Hij heeft nogsteeds niks beters te doen en ik dacht, prima! Gaan we daar eens kijken! Was erg leuk, onderweg een vreselijk vervuilde rivier gezien, vervolgens 365 treden beklommen tussen de apen door en toen genoten van het uitzicht. Bim is een aardige vent, maar ik had gezegd, sorry, ik ga in m’n eentje trekken. Vond ie niet erg, we gingen thee drinken en hij heeft de hele route met me doorgenomen. Vond ik dan wel weer aardig! ’s Avonds heb ik in Thamel gegeten en de stroom was er weeeer niet. In Kathmandu is er naar 8 uur per dag stroom, 2x4 uur en natuurlijk op de maandagavond dat ik m’n tas in wil pakken, hebben we stroom van 1 uur ’s nachts tot 5 uur in de ochtend, want dat is handig! Dus dat werd inpakken met m’n zaklamp, holladijee!

Dinsdag om 6 uur op en om 7 uur zat ik in een ‘tourist’-bus naar Pokhara. Ik zat naast Sam, die een half uur lang chagrijnig voor zich uit zat te staren. Ik dacht, misschien heeft ie niks gegeten ofzo, dus ik bood hem een koekje aan en vervolgens hebben we de hele 7 uur zitten kletsen. Hij was voor het eerst alleen op reis en hij vond het maar erg allen. Hij was een week in Kazachstan geweest (of all places!) en hij had in totaal al 10 of 11 dagen met niemand gesproken, dus hij was helemaal blij. Ik ook, ik vond het ook leuk. De busrit was hels, dus ik was blij met de afleiding!
Om 2 uur waren we in Pokhara, taxi gedeeld met Sam en in hotel Unicorn allebei ingechecked. Wilden we allebei douchen, was er geen koud water! Nou, dan maar eerst eten. En een rotweer in Pokhara! Het stormde en het was koud! Ik had lekker m’n nieuwe jas aan! Zo erg was het! Dus zijn we maar biertjes gaan drinken, want ik ging dus niet woensdag al op trekking…

Woensdag 16 feb. Slecht weer, regen, kou, ik ben mooi niet vertrokken. Ben met Sam gaan ontbijten en daarna zijn we rond gaan lopen in Pokhara. Uiteindelijk zijn we helemaal door Old Town Pokhara gelopen naar het Ghurka museum. En het regende ook nog steeds. Daar een tijd geweest, daarna thee gedronken en momo’s gegeten (soort ravioli zonder saus!) en een taxi naar het TIM bureau genomen. Ik ging het doen; ik heb een Annapurna permit gekocht en een TIM card. Die moet je hebben als je zonder gids of porter gaat lopen, anders zijn ze bang dat je kwijt raakt in de Himalaya’s. ’s Avonds zijn we uit eten geweest en om half 10 namen we afscheid. Hij ging richting India, ik ging naar Annapurna!

Donderdag 17 feb. Mooi weer! Joepie! Ik stalde m’n backpack in het hotel en ging met een taxi naar het busstation; op naar Nayapul. Dat was 2 uur rijden en daar stond ik dan. Op naar het TIM bureau en Annapurna Conservation Bureau om me in te schrijven en toen begon het lopen. Rugzak op, wandelschoenen aan en gaan met die banaan. Wat was ik blij dat het mooi weer was. Na ruim 2 uur lopen kwam ik in Sudame, waar ik Dal Bhat (lokaal gerecht, zie foto) heb geluncht. Weer verder gelopen en toen ik in Tikhedunggha was vond ik het mooi geweest voor dag 1. Het was voornamelijk omhoog lopen, dus ik was wel moe! Ik had 4 blaren, ik was 400 meter omhoog gelopen en m’n rugzak leek wel van lood!

Vrijdag 18 feb, dag 2 van de trekking. Geweldig weer! Maar wat een dag; vandaag zou de ergste dag van de hele trekking worden. Ik moest 730 meter omhoog lopen en dat ging zo steil, het was bijna niet te doen. De weg is voornamelijk een trap, maar de treden zijn niet gelijk, soms moet je half klimmen en wat ging het steil omhoog… Toen ik eindelijk het dorp Uleri zag, was ik toch blij! Toen heb ik het nog naar 1 dorp volgehouden, Baththanti, en daar heb ik geluncht en daar ben ik blijven slapen. Ik was donderdag met een mega-verkoudheid opgestaan en ik dacht dat m’n hoofd uit elkaar zou klappen, dus ben om 3 uur meteen m’n bed ingedoken. Om 6 uur eruit gegaan om te eten en met andere trekkers (2 mensen in totaal!) te kletsen en om half 9 lag ik weer in bed.

Zaterdag 19 feb, dag 3 van de trekking. Nog steeds blaren, spierpijn van hier tot Tokio in m’n benen en weer mooi weer! Ik heb 650 meter omhoog geklommen naar Ghorepani. Ik was onderweg 4 mensen tegen gekomen (3 meiden, 1 jongen) die naar dezelfde lodge gingen als waar ik naartoe wilde. Ik kwam om 2 uur daar aan, helemaal gaar, hoesten, snotteren en hoofdpijn. Ohja, en spierrrrpijn! Meteen weer m’n bed in gegaan voor 2 uurtjes en van 4 tot 8 met de andere 4 zitten kletsen om het vuur. We zaten ondertussen op 2860 meter hoogte, in de sneeuw!!! En om 8 uur gingen we naar bed.

Want op zondag 20 feb, dag 4 van de trekking, gingen we om 5 uur op! We gingen Poon Hill beklimmen, om half 6 in de ochtend, in het donker, zaklamp op m’n voorhoofd, door sneeuw en ijs. Wat was het zwaar! Effies 300 meter omhoog, maar na een uur stonden we er en wat een UITzicht! We stonden even tegenover bergen van 8000 en 7800 meter!!! Na een foto-sessie zijn we weer naar beneden gegleden en gaan ontbijten. Om 9 uur verliet ik de lodge, het groepje was ook al weg. En toen begon de hel. De kou was niet erg, maar de sneeuw en ijs was een dra-ma. Als ik had geweten dat het zo erg was, dan had ik nooit deze route genomen. Het ging eerst omhoog, de uitzichten waren geweldig, maar daarna was het dalen over ijs. Iedereen ging onderuit, ik ook 3 keer, het was echt dood eng en echt niet leuk. Ik was ZO blij toen ik eindelijk in Tadapani was om 4 uur ’s middags; ik KON niet meer! Spierpijn, nog steeds 4 blaren en de hele dag in angst gezeten. Ben heerlijk warm gaan douchen, kzat nog steeds in de sneeuw, maar de lodge was lekker warm en er waren leuke mensen, dus het was gezellig! Dit was trouwens de eerste dag waar ik m’n rugzak niet op m’n rug gevoeld heb ;).

Maandag 21 feb, dag 5 van de trekking. Na al dat sneeuw en ijs had ik al bedacht, die 12 dagen lopen naar ABC ga ik niet doen. Dan zou ik naar 4200 meter gaan, nou ik dacht het niet! Ik liep vandaag van Tadapani naar Ghandruk en ik liep met een Belgisch stel uit Brussel. Ze spraken Frans, geen Vlaams, maar dat gaf niet, ik vond het al heel leuk dat ze me meevroegen. We zijn alleen maar naar beneden gelopen, zo’n 700 meter gedaald en wat was ik blij! Eindelijk uit de sneeuw! Het was af en toe wel een beetje naar beneden springen, maar we waren alle 3 blij dat er geen ijs lag. Ook zij hadden een vreselijke dag gehad zondag. Ghanddruk is mijn favoriete dorp; geweldig uitzicht en het is echt een dorp. Er wonen echt wat mensen, heel leuk om te zien. ’s Middags met z’n drieën gegeten, ik ben weer met m’n snot-hoofd even m’n bed ingedoken en ’s avonds hebben we weer gegeten. En afscheid genomen, want zij vertrokken dinsdag al vroeg en ik niet.

Ik dacht, ik ga op m’n gemakje teruglopen na al dat geklim. Dus ik ben disndag, dag 6 van de trekking, om 8 uur opgestaan en om 10 uur gaan lopen naar Syauli Bazaar. Ik heb uiterst langzaam gelopen, heb in Kimche onderweg thee gedronken, er liep een uur lang een hele lieve hond met me mee (en iedereen maar vragen onderweg of het mijn hond was, haha!) en in Syauli Bazaar ben ik in de zon gegeten en m’n boek gelezen. Ik was de enige die hier overnachtte, maar dat kon me niet schelen. De mensen waren super aardig, ik werd ’s avonds zelfs nog uitgenodigd om tv te kijken met de rest (van het hele dorp!). Maar het was een Nepalse film, dus ik ben m’n boek gaan lezen.

Woendag 23 feb, dag 7 van de trekking; de blaren lijken over te gaan, m’n verkoudheid niet, de zon scheen nog steeds en na 1,5 uur lopen was ik weer waar ik was begonnen! Jeej! Gehaaaaald! Kheb meteen thee gedronken om het te vieren, om 1 uur zat ik in een bus richting Pokhara en om half 4 stond ik weer in m’n hotel onder de heerlijke warme douche. Heerlijk om weer terug te zijn en het is een stuk warmer nu in Pokhara. Nouja, niet heet, maar lekkerder. Kheb gegeten, uitgepakt en ben gaan internetten. Daar kwam ik erachter dat Christchurch nu letterlijk verwoest is door WEER een grote aardbeving. Ik weet niet of iedereen dat doorheeft, maar sinds de grote aardbeving zijn er dagelijks, soms wekelijks aardebevingen geweest. En nu dus een grote, 6.4 geloof ik. Ik ben me rot geschrokken en ben al m’n vrienden daar als een gek gaan mailen. Voor zover ik weet gaat het goed met iedereen, maar er is heel veel schade. Zelfs aan het huis waar ik met de jongens woonde.. Maar gelukkig staat het huis er nog!

Vandaag, donderdag, heb ik heerlijk niks gedaan. Ontbeten, boek gelezen, tassen heringepakt en rondgelopen in Pokhara. Kheb nog wel wat spierpijn, maar lang niet zo erg meer, haha! Die verkoudheid is nog steeds niet over, ik hoest alsof ik 40 jaar gerookt heb, maar ik heb geen hoofdpijn meer. Verder heb ik een busticket gekocht en zit ik morgen weer de hele dag in de bus, op naar Kathmandu!!!

En verder;
- is het in Nepal het jaar 2067 en is 14 april voor hun Oud en Nieuw. Echt lachen, zo zag ik een gebouw dat was gebouwd in het jaar 2035! Whahaha! (Zo kwam ik er ook achter ;)).
- steken ze OVERAL wierook aan.
- zijn de straten erg slecht. Ze zijn deels geasfalteerd, maar ook hele stukken niet en er zitten enorme gaten in. Lopend moet je dus goed uitkijken, maar ook als je in een bus zit is het geen pretje; je schiet gerust van je stoel met je hoofd tegen het dak!
- ben ik blij dat ze hier overal thee verkopen, tis best koud hier en tis m’n lievelingsdrankje! Jeej!
- betalen we hier in de Nepali Rupi. En omrekenen is nog nooit zo gemakkelijk geweest; 100 NPR is 1 euro!
- ben ik in Kathmandu een keer ’s nachts wakker geworden in m’n hostel en dacht ik dat het in de brand stond; bleek dat ook wierook te zijn! Ben me rot geschrokken, hahaha! (En nee, ik zit niet aan de malariapillen!)
- is Dal Bhat HET gerecht van Nepal; je krijgt een schaal met rijst, groente-curry en nog wat groen, een drapje pittig-zuur en een bakje met lentil-soep wat je over je rijst giet. Het ziet er niet uit, maar het smaakt me heerlijk!
- eten lokale mensen hier altijd met hun hand; alleen hun rechterhand, want de linkerhand… daar doen ze iets anders mee ;). En toeristen, zoals ik, eten vaak met bestek en dan ook alleen rechts (anders wordt je zo aangekeken).
- word ik hier zowiezo aangestaard, overal. Ik ben het wel gewend, maar Sam die bleef het maar gek vinden dat mensen me zo aanstaarden overal en dat er zelfs een keer een telefoon in m’n gezicht werd geduwd voor een foto (letterlijk!).
- kost slapen op de trekking in een ‘lodge’ tussen de 80 eurocent en 1.10 euro! Echt geen geld! Het is goedkoper dan eten, haha! In Pokhara en Kathmandu betaal ik meestal 3-4 euro.
- had ik iodine-pills bij me op de trekking, zodat je water uit de kraan kan pakken, je gooit er een pilletje in, wacht een half uur en je kan het drinken; ik ben er niet ziek van geweest en ik heb geen plastic flessen op de Himalaya’s achtergelaten! :)
- is het rond 6 uur ’s avonds donker in Nepal.
- lopen hier gewoon koeien op straat.
- zijn taxi’s hier hele kleine Suzuki alto’s!
- is zaterdag hier wat bij ons thuis zondag is; een rustdag.

Liefs,
Lenny